dinsdag 6 februari 2018

#MC13 Fishues; reasons to be cheerfull part 3

Gio Vanhooren (oprichter, uitgever, eigenaar, en uiterst sympathieke karpervisser) ken ik al sinds de oprichting van Monkey Climber, hét lifestyle magazine voor karpervissers, en dan niet alleen in het Nederlandstalig taalgebied. De Engelsen kunnen het niet lezen, maar ze zijn desondanks toch abonnee. Ik ben niet heel goed geïnformeerd meer wegens te veel jaren van desinteresse in de karperscene, maar denk dat het het eerste blad was wat 'alternatief' ging. Zelfs nog vòòr Subsurface. En of het de hipsterlifestylekarperscene in NL en B heeft voortgebracht òf dat het door een toch niet tegen te houden symbiose van verschillende ontwikkelingen in de karperwereld (it's okay NOT to pay) van seconde 1 af aan is meegereisd, durf ik niet te zeggen, al neig ik naar het eerste, maar dat MC toonaangevend is staat voor mij als een paal boven water. En dat de fans ook gelijk FAN zijn blijkt ook uit alles, de lifestyle komt uit al hun poriën. Heerlijk om zo'n tegenbeweging te zien op bijvoorbeeld de laatste Carp Zwolle (2018).

Vandaar ook dat ik het een eer vind om er weer (in issue #1 ook al eens, jawel, maar dat was een artikel over gericht op grote snoekbaars vissen. Het hele blad stond zelfs vol met specimenverhalen, ipv dat het al een carp only magazine was... de ommekeer kwam overigens al direct bij het tweede nummer) een artikel in geplaatst te zien hebben.

Stunning cover!

Een artikel over een periode (2010-2013) in mijn Duitse visserij, die nu wat tanende is. Het lijkt me onbedoeld een mooie afsluiter. Alhoewel, ik weet nu recent twee wateren vlak over de grens met NL waar 18 ponds brasems zwemmen. En eindelijk heb ik gegevens over 12 ponds zeelten... echte ponden. In datzelfde Duitsland. Maar toch wel een afsluiter omdat het Franse land weer trekt, zelfs zodanig dat wij er een extra huisje gaan kopen in de nabije toekomst. De streek is al zo'n beetje bepaald, en we hebben al een aardig inzicht wat we willen. "Maar eerst dít huis af!!" heb ik al een paar keer met klem aangegeven. (Zie blogs vanaf sept 2016) In eerste instantie als uitlaatklep, dat Haagse wonen midden in de drukke binnenstad laat bij mij zijn sporen na, maar wellicht ook wel als semi-permanente woning (te vergelijken met semi-dood aas voor de begripvollen). De toekomst zal het leren... in elk geval heb ik mijn vrouw mee, die kan niet wachten, wil zelfs leven van de wind ter plekke. En dat er dan weer volle bak op karper gevist gaat worden kan eenieder begrijpen.

En laat ik nou ook wat aardige vissers op eerder genoemde beurs, Carp Zwolle, treffen die mij geheel belangenloos wat mooie toch nog wat relatief onbekende wateren met prachtige vissen in dat immense Franse land toeschuiven. Wateren die me geheel en al op het lijf geschreven zijn omdat ik dat soort al juist begin 90-er jaren opzocht. To be continued! Want geloof me, het karperbloed kolkt. Kan er momenteel maar slecht van slapen. Weet niet of ik het kan indammen, het kan zomaar zijn dat ik aan dezelfde ziekte als vriend Luc lijdt. Ik heb het zien gebeuren; eerst wat jaren op andere vissoorten jagen. Om bij te komen leek het wel, in de luwte, maar toen stak het karpervissersvirus toch weer de kop op. And gone with the wind... niet te stoppen was 'ie. Heb het niet eens geprobeerd, en waarom zou je ook?

Carp Zwolle verdient nog wat aandacht, voor we aan het artikel toekomen. Ik stond op die beurs om ESP te promoten. ESP is onderdeel van Drennan, en dat kennen we allemaal. Een jaar of vier, vijf geleden begon vismaat Arend Termorshuizen aan een letterlijk zakelijk nieuw leven als agent van Drennan-ESP. Met de bedoeling het in NL net zo groot te maken als in Engeland. En natuurlijk gaat het om geld verdienen, dus beïnvloeding, maar dat doen we allemaal toch? Je hebt overigens geen idee wat een verschil er is tussen de Engelse markt en pakweg het continent qua marketing, maar dat terzijde. Ik heb 'm daar die jaren in ondersteund, met adviezen en andere zaken. Natuurlijk ook producten uitgeprobeerd en gepromoot. Soms wat gepost op de officiële Engelse of NL-sites of op mijn blog vermeld, maar altijd met mate. Sommige mensen noemen dat 'gesponsord worden', ik zie dat anders. Irene Wust, Sven Kramer of Tom Dumoulin, die worden gesponsord. En daar hoor je ze nooit over, want het is bijzaak, het gaat om de sportieve prestatie. Je moet jezelf niet belangrijker maken dan je bent als karpervisser. Een miniradertje in een ingewikkeld klokkenspel. Ook niet als je een paar kilo extra van een aasfirma krijgt of wat zakjes haken, of voor mijn part de hele range, of een beetje geld, het blijft klein bier. Maar het werkt wél, je smoel trekt wel mensen over de streep, marketing is een wetenschap. Nu kon ik niet om hulp op deze specifieke beurs heen, niet echt mijn ding, door Marco K als eens genoemd een open TBS-inrichting, maar voor wat hoort wat. Zo gaat dat. En het viel me niet tegen, vooral die hipsterscene waait als een frisse wind door kaalkoppencamouland. Wat me overigens ook opviel is dat bijna al mijn gewaardeerde karpercontacten van indertijd intussen áchter de balie van stands staan i.p.v. ervoor, wat even bijpraten lastiger maakte (sorry Roelove, heb je nog gezocht...). Allemaal ingelijfd, in de marketing heet zo iemand inmiddels een influencer. De KSN jaren '90 en '00 heeft er heel wat voortgebracht... mooie jaren. Het was een beetje mijn extra familie.



De stand van ESP was relatief klein en bescheiden, zeker als ik kijk naar de directe concurrenten, die hebben allang begrepen dat het continent anders moet worden aangepakt. Agressiever. Meer blingbling. Groot. Ter vergelijk; alsof Jaguar maar twee auto's wil tonen op drie vierkante meter op de Frankfurter Autoshow, en Seat, Volkswagen, Mercedes en Peugeot halve hallen hebben geannexeerd, met daaraan gekoppeld ook de aandacht van het koopvolk. Het is jammer, want de potentiële markt is er echt wel hier in NL voor ESP. En dat boegbeeld Terry Hearn* er niet stond zie ik ook als gemiste kans, de man is een mythe en helemaal niet onterecht. Maar ja, mede een mythe omdat hij juist wars is van imagebuilding en marketing. Geen "Get in the net!" of "Spot on!"-gebrul van zijn kant, maar een ingetogen superengelse film in het verlengde van Passion for Angling**. Ik voel een hele grote verbondenheid***. En me daarmee ook vereerd dat ik een mooi merk met kwaliteitsproducten mag 'vertegenwoordigen', waar ik volledig achter sta. Alleen al de kwaliteit van de kleding... ik heb er al eens over geschreven****. Het jacket bijvoorbeeld, 25K quilted waterproef jacket heet dat nu. 25K, was dah? Dat betekend in gewoon Nederlands dat dit jack 5 x zo waterdicht is als een gemiddelde goeie bivy (van 5K). En dan moet het wat kosten inderdaad, zgn 'technische' kleding is duur. Duur? Ja, duur. Maar ach, weet je wat ik duur vind, je visdag laten verregenen (jaja being rainman, ik heb dan ook wat extra's tegen tov van jullie). Het zijn dat niet alleen weggegooide centen maar ook idem levensminuten, en die zijn het allerkostbaarst. In mijn ogen.  Zo, en nu hou ik er over op, als je het nu nog niet begrijpt, dan...



*ESP staat voor extra sensory perception, zoiets als buitenzintuigelijke waarneming. Hetgeen Peter Drennan aan Terry Hearn toedicht als het gaat om het bepalen van waar de karpers zijn, of hoe te vissen. Hetgeen de vangsten onderstrepen. Terry is daarmee dus ESP.

**http://esp-carpgear.com/news/  en dan de video rechts onderin: old friends ans Mr Fox. (Geen actieve link helaas). Terry gaat terug naar het estate lake waar hij twintig jaar eerder gevist heeft. Sfeer, sfeer en nog eens sfeer.

*** Ik kon mijn ogen maar niet afhouden van deze video op de beurs. Ten eerste omdat de opnamestijl heel dicht bij de mijne ligt, zou het zo ook doen (en kunnen uiteraard:-), maar ook omdat ik met net zo'n verhaal in mijzelf rondloop. Het gaat over Voorlinden, een landgoed in Wassenaar waar ik 30 jaar gevist heb, en er destijds zo'n sterke band mee had dat mijn as er uitgestrooid had mogen worden. Helaas, de liefde is voorbij, eerst leeggetrokken door Haags rapaille (ja jij!) en daarna weggerukt door de megalomane ideeën van een Rotterdamse grootindustrieel... inmiddels dus zijn museum van weinig importantie. Wellicht eens tijd voor een mooi terugblikkend artikel. Ik heb er stapels dia's van, vissen van toen al 25/30 jaar oud. Zou zomaar in MC kunnen, past perfect bij hun sfeer. Wellicht nogmaals, ooit?

**** Gods water over gods akker, een blog uit juni 2016. Toevallig ook mijn best gelezen blog:-). Veel vragen kwamen er toen over dat jack en broek, maar iedereen vond het toch te duur. Hetgeen voor alle partijen jammer is.

Terug naar MC. Ik weet niet of het te lezen is hier beneden, denk het niet als je een telefoon of pad gebruikt, maar wellicht zet dat dan aan tot kopen van het blad. Het is het waard. En wellicht koop je daarmee dan ook een collectors item. Er staan geen foto's in het artikel, al heb ik die natuurlijk wel aangeleverd. Wellicht dat ze nog worden ingezet in de blog van MC. Om die reden zal ik ze hier niet plaatsen, dat houdt voor hen de exclusiviteit. En we weten tegenwoordig allemaal hoe 30-ponders er uit zien toch?
Slechts en alleen de plaat van de acrobaat zal ik plaatsen, als bewijs dat eea niet aan mijn fantasie ontsproten is.

Gosh, wilde slechts en alleen maar even de pagina's van mijn artikel in MC plaatsen en dan komt bovenstaande er in één grote eruptie uitstromen...  het moest er blijkbaar uit. Nu ben ik rustig en kan ik gaan vissen. Voorlopig nog even op snoek:-). Fijn dat je tot hier gekomen bent.










Geen opmerkingen:

Een reactie posten